Landschapsarchitect Jorrit Noordhuizen

Spanningsveld
Zijn interesse voor ‘buiten’ en ‘creëren’ bracht Noordhuizen na de middelbare school in Wageningen, waar hij landschapsarchitectuur studeerde. Hier ontwikkelde hij zijn talent om met behulp van ontwerpen en strategieën dorpen, steden, parken en landschappen duurzaam en doordacht vorm te geven. Tijdens zijn eerste baan leerde hij architecte Wieteke Nijkrake kennen: samen geven ze sinds die tijd vorm aan de symbiose tussen gebouwen en omgeving. Een gouden combinatie: ze wonnen samen prestigieuze prijzen en richtten drie jaar geleden NOHNIK architecture and landscapes op, met een vestiging in de Klompenfabriek, aan de Utrechtse Weerdsingel WZ.

Zuiveringspark
Er volgden vele mooie projecten. ‘Een prachtige uitkijktoren op een voormalige vliegbasis in Twente bijvoorbeeld,’ vertelt Noordhuizen. ‘Deze biedt je tijdens de beklimming uitzicht op de mooiste zichtlijnen in de omgeving. In De Glind, een dorpje vlakbij Barneveld, werken we aan een project waar huishoudelijk afvalwater op een natuurlijke manier wordt gezuiverd. Het oorspronkelijke plan was om pal naast het dorp een grote zuiveringskas neer te zetten, wij maakten er een prachtig park van. Een veel mooier uitzicht dus en een gebied dat de dorpsbewoners op een aantrekkelijke manier kunnen gebruiken. En in Zenderen ontwierpen we een bijzonder zorghotel, midden in het landschap, waar mensen die net ziek zijn geweest, maar ook topsporters, kunnen revalideren. Het landschap eromheen hebben we naar binnen getrokken, want juist die symbiose is onze kracht.’

Natuur in de stad
‘Ik geloof in samenhang,’ vervolgt Noordhuizen. ‘Zo kan je de natuur ook veel meer de stad in halen. Af en toe een rozenperkje is leuk, maar veel te weinig. Hoe het wél kan, zie je hier direct voor de deur, aan de Weerdsingel. Dat was eerst een ‘harde kade’. Inmiddels is de singel doorgetrokken en is er een ecologische oever, met veel riet en een zone waar eenden en andere beestjes goed kunnen gedijen. Dat hebben ze heel goed gedaan. Maar zodra je de hoek omgaat, beland je op de alweer op de stenen vlakte die Oudenoord heet. Daar – en in alle wijken rond de singels - zie ik nog heel veel mogelijkheden.’

Noordhuizen bedacht hoe hij het dorpsplein van Havelte kon veranderen van parkeerplaats naar ontmoetingsplek met groen en gebakken klinkers.

Ontmoetingsplek
Het uitzicht van zijn opa in Havelte heeft Noordhuizen nooit losgelaten. ‘Al tijdens mijn studie belde er bij mijn moeder iemand aan, die haar vroeg hoe de leefbaarheid van het dorp kon worden verbeterd. Ze verwees hem direct door naar mij. En daar had ik uiteraard ideeën over. Ik bedacht hoe het dorpsplein kon veranderen van parkeerplaats in een ontmoetingsplek met veel meer groen, gebakken klinkers in plaats van betonklinkers, oude laanstructuren die terugkeerden en wandelroutes die ook toeristen van de camping naar het nieuwe dorpshart zouden brengen. Mijn opa kan het helaas niet meer meemaken, maar inmiddels is het nieuwe plein gerealiseerd. Ga er vooral in het voorjaar eens kijken, want dan staat ook het nieuwe groen in bloei…’