Levensverhalen

Import-Utrechter, noemt hij zichzelf regelmatig. Twentenaar Tim de Hullu woont immers pas vijf jaar in de Domstad. Toch vindt hij moeiteloos zijn weg in de stad en heeft hij meer Utrechtse woonkamers vanbinnen gezien dan menig geboren en getogen stadsgenoot. ‘Laatst zat ik nog bij een fanatieke FC Utrecht-supporter thuis over zijn overleden vader te praten’, vertelt hij. ‘Bijzonder verhaal.’ Tim is journalist, met een grote voorliefde voor de menselijke kant van het verhaal. Voor AD/Utrechts Nieuwsblad maakte hij portretten van gewone Utrechters met een bijzonder verhaal. De meeste van die artikelen schreef hij in Het Huis aan de Boorstraat, waar hij een werkplek huurt.
 
Goede koffie
‘Ik kwam naar Utrecht als freelance journalist en zocht een plek waar ik rustig kon werken, maar wel mensen om me heen had’, vertelt hij. ‘Aan de keukentafel was voor mij geen optie, met een baby in huis. Van een kennis kreeg ik de tip om eens in Het Huis te gaan kijken. Ik was meteen verkocht.’
De sfeer, de oude, brede trap, de hoge plafonds, de goede koffie: Tim weet niet precies wat hem zo aantrok aan het gebouw, maar al snel zat hij regelmatig met zijn laptop in de foyer. ‘Ik had niks met theater, maar ik voelde me direct thuis tussen de theatermakers hier. En omdat ik soms het idee had dat ik in die foyer in de kroeg zat te werken, begon ik te verlangen naar een eigen plek in Het Huis. Toen ik een bureau op de zolderverdieping kon huren, besloot ik dat te doen.’
 
Levensverhalen
Een goede keuze, zo bleek. ‘Het Huis heeft me veel gebracht. Ik schreef de rubriek De Spiegel voor het AD en heb bijna alle theatermensen die hier rondliepen wel geïnterviewd’, lacht hij. Toen hij even op verschillende redacties werkte en zijn werkplek tijdelijk opzegde, miste hij zijn bureau aan de Boorstraat al snel. Daarom keerde hij vorig jaar terug naar zijn oude stek. Niet meer alleen als journalist, maar ook als biograaf. ‘Ik tekende al jaren levensverhalen op van Utrechters voor het AD’, vertelt Tim. ‘Mooi en dankbaar werk. Zo mooi dat ik besefte: ik wil de diepte in. Ik wil levensverhalen schrijven in boekvorm. Nog geen half jaar later lag mijn eerste biografie er: over de Utrechtse oud-worstelkampioen Nol Kooijmans.’
Nu focust Tim zich helemaal op het schrijven van biografieën. Over mensen die er niet meer zijn, maar ook voor mensen die hun eigen levensverhaal vast willen laten leggen. Vanaf januari geeft hij ook workshops levensverhalen schrijven. ‘Als je aan de slag gaat met het ophalen van herinneringen en inspiratie zoekt, wil je toch niet in een saai kantoorpand zitten? Daarom huur ik daarvoor de tuinkamer in het Huis. Een mooie kleine ruimte met uitzicht op de Dom. Voor cursisten lekker dicht bij het station. En voor mij op mijn thuisbasis. Ideaal.’